Gereksiz Detaylı Yazılmış Cats Müzikali Hatırası/ Unnecessarily Detailed Cats Musical Experience

CATS müzikalini küçüklüğümden beri hep çok sevmişimdir. Türkiye' ye geliş tarihlerinin, benim yurtdışında olduğum bir döneme denk geldiğini öğrendiğimde gerçekten çok üzülmüştüm. Üzülmemle birlikte müzikali Londra' da yakalayıp yakalayamayacağımı araştırmaya başlamam bir oldu ve Wimbledon' da oynayan, zamanlaması harika olan bir tane buldum. (Buraya sonra geleceğiz ..) Okulumun da paskalya tatili itibari ile kapanmasını hesaba katarak, 7 Mayıs tarihine bir matine bileti aldım ve heyecanla günün gelmesini bekledim. Bu bekleme süreci içerisindeki günlerden birinde üniversiteden öyle bir haber aldım ki pişmiş tavuğun başına gelmeyecek şanssızlık türünden. Onca final tarihi ve haftaları arasından, tüm sene boyunca olmam gereken tek sınav adeta itinayla seçilip 7 Mayıs' a kararlaştırılmıştı. Ben de bu gerçeği zaman içerisinde kabullenip, bir şekilde kendimi müzikale zamanında yetişeceğime dair alıştırmaya çalışıyordum derken sonunda gün geldi çattı. Fakat 3 saatlik lanet sınavım yüzünden düşüncelerim her yerde, kafamın içi orman gibiydi .. Neyse çok lazım(!) sınavımı geride bırakıp müzikale yetişme telaşına ani bir geçiş yaşadıktan ve bir sürü koşuşturmacanın da sonucu olarak New Wimbledon Theatre' a zamanında varmayı başardım. Bir an önce koltuğuma oturup, kendimi uzun süredir görmek istediğim, beni yıllar öncesine götürecek olan bu müzikalin hak ettiği ruh haline girmek istiyordum. Nitekim içeri girer girmez sahne dekoruyla karşı karşıya gelmemle, ekstra bir çaba göstermeksizin o heyecan ve mutluluk içimi kapladı. 
-------------------

I'm in love with the musical CATS since I was a little kid, so I was frustrated when I learned that they would be taking stage while I was away. It didn't take even take me a second to search for a show that I could attend in London and I ended up finding a perfectly timed (I'll be talking about this soon.) one in Wimbledon. By taking the Easter Break in to account, I booked a matinee ticket on 7th of May and began to wait. However later on I learned that the only exam that I had to take in an entire year was on the same day as the musical. (Tell me about perfect timing :) ) Anyway, I accepted the fact and somehow made myself believe that I could make it in time and finally the day came. I managed to make it to New Wimbledon Theatre on time. All I could think of was to sit on my chair and get in the mood for my all time favorite musical and that was exactly what happened when I first saw the stage design and props.

Sonunda zaman gelmişti ve müzikal başlıyordu. Artık CATS' in sembolü haline gelmiş olan parlak sarı kedi gözleri karanlık sahnenin her kenarında ve köşesinde flaşlar halinde yanıp sönmeye başlamış, Aslan Kral' dan Operadaki Hayalet'e, Oz Büyücüsü' nden Grease' e kadar bir çok müzikalin müzikal direktörlüğünü üstlenmiş Anthony Gabriele yönetimindeki orkestra o tanıdık ezgilerle kulağımızı şenlendirmeye başlamıştı. Bu izlediğim versiyon ile ilgili en sevdiğim yönlerden biri de oyuncuların seyirci ile dinamik bir iletişim halinde olmasıydı ki bunun ilk ortaya çıktığı yer de işte tam olarak müzikalin başladığı ilk andı. Etrafımızı kediler sarmıştı! Evet, seyircilerin arasından kedi jest ve mimikleriyle sahneye çıkıyorlardı birer birer. Intro sonrasında Jellicle Cats ile performansları devam etti. Teker teker tüm bölümlerden bahsetmeyeceğim fakat kişisel olarak çok beğendiğim ve eğlendiğim bölümleri anlatmak istiyorum. Birinci perdede en parlayan performanslardan biri kuşkusuz Rum Tum Tugger bölümüne aitti. Zaten her izlediğimde çok eğlenceli bulduğum bir karakter ve gerçekten sahnelendiği esnada koltuğunuzdan fırlayıp "Rum Tum Tugger is a curious cat!" diye kediciklerin arasına katılıp dans edesi geliyor insanın. Bu performansta özellikle hoşuma giden beklenmedik faktör ise, Rum Tum Tugger' ı canlandıran Filippo Strocchi' nin sahneden atlayıp bir seyirciyi kaldırıp onunla dans etmesi oldu. Alışılmışın dışında, zaten müzikalin en hareketli bölümlerinden biri olan bu sahneye, süpriz faktörüyle daha da dinamik bir hava vermeyi başardı. Bu arada Filippo Strocchi' nin önceden canlandırdığı karakterler arasında Grease' den Danny Zuko, Sweeney Todd' dan Anthony, Flashdance' den Nick Hurley ve Saturday Night Fever' dan DJ Monty de var. Birinci perdede parlayan bir diğer karakter olarak beyaz kediciğimizi (Victoria) oynayan Alicia Beck var. Müzikal genel olarak fazla bale figürleri barındırmıyor diyebilirim hele ki solo bale performansları oldukça az. Bu yüzden bu karakterin oynadığı bölümler zaten oldukça ortaya çıkıyor. Yine de oyuncunun, bölümünün gerektirdiği, izlerken bile zorluğu farkedilen denge zorluklarının üstesinden başarıyla geldiğini söylemesem haksızlık etmiş olurdum.

İkinci perde de ise, beni müzikalin tümü göz önüne alındığında en fazla şaşırtan olduğunu söyleyebileceğim bir diğer performans Mr. Mistoffellees karakterini oynayan Joseph Poulton' dan geldi. CATS' in benim izlediğim DVD versiyonunda dikkatimi çekmeyen bir şey farkettim bütün müzikal boyunca kafamı kurcaladı. Mr. Mistoffellees karakteri solosunda kaç tane olduğunu sayamadığım fouette sergiledi. (Fouette' in geçtiği bir başka yer için Black Swan filmindeki o meşhur "Attack it!" sahnesini hatırlayabiliriz, 0.30 sonrası) 
-------------------

It was finally the time for this musical to start. Bright yellow cat eyes were flashing through the dark stage and the familiar melodies played by the orchestra directed by Anthony Gabriele who also formerly directed the orchstras of Lion King, Phantom of the Opera, Wizard of Oz and Grease were bringing joy to our ears. One of the things I liked the most about this version of the musical was the dynamic connection between the audience and the actors which I first observed in the very beginning. Cats were everywhere! They were taking places by using the audience space and interacting with us.  After the into, the show continued with Jellicle Cats performance. I'm not going to mention every song chapter but I want to tell the sections I enjoyed the most. One of the most outshinig performances of first act was Rum Tum Tugger section. (Not so suprised..) The performance just makes you want to jump on stage and dance while yelling "Rum Tum Tugger is a curious cat!". One unexpected and cool factor that I liked was Filippo Strocchi (Rum Tum Tugger) leaping down from the stage and dancing with a spectator. He managed to add more dynamism to this already energetic section by the suprise factor. Danny Zuko from Grease, Anthony from Sweeney Todd, Nick Hurley from Flashdance and DJ Monty from Saturday Night Fever are the other characters that are formerly played by Filippo Strocchi. Another character that definitely shined in the first act is Victoria played by Alicia Beck. I can say that this musical is not mainly related with ballet and there are only few solos. Therefore the parts where Victoria took the stage were already outshining. Nevertheless it would be unfair to not to say that she did an amazing job while performing the moves that requires really high balancing abilites which can be understood even from the audience point of view. In the second act, the most suprising performance regarding whole of the musical belongs to Joseph Poulton who plays Mr. Mistoffellees. I realized something that I didn't notice in the version that I watched from the DVD and it was on my mind all the time after I saw it. Mr. Mistoffellees character performed a number of fouettes (I couldn't count really.) during his solo. (Another scene where you can see fouettes is the famous "Attack it!" scene from the movie Black Swan. After 0.30)

Daha sonra biraz araştırdım ve gerçekten doğru hatırladığımı, izlediğim DVD versiyonunda böyle birşey olmadığını farkettim. 1993 yılında sergilenmiş bir versiyonunda, yine müzikalde izlediğim şekilde sergilenmiş olan bir performansın videosu da internette mevcut. Bale konusunda kesinlikle süper bilgili değilim, 11 yaşına kadar okulumdaki kulüplerde yapıyordum sadece ve sonrasında bağlantım tamamen kesildi. Fakat Joseph Poulton' un tekniğinin mükemmelliğini farketmek için gerçekten de profesyonel olmaya gerek yok zaten. Konumunu ve dengesini bir nebze bile kaybetmedi ve kusursuz bir şekilde solosunu tamamladı. Daha sonra okudum ki, kendisi zaten bale okulu mezunuymuş ve en son 2012 yılında Tanz dergisinde yılın dansçısı seçilmiş. Bu performansıyla da müzikalde kesinlikle parladığını söyleyebilirim. Son olarak da CATS' in en çok bilinen "Memory" isimli parçasını seslendiren Grizabella karakterini oynayan Joanna Ampil' den bahsetmek istiyorum. Kendisine haksızlık etmek istemem, gerçekten kulağımı rahatsız eden, gözüme batan en ufak bir detay yoktu performansında fakat Elaine Paige' in performansının yarattığı hissi yakalayamadığım gerçeğini söylemek zorundayım.

Sahne dekorları, kostümler olması gerektiği gibi çok başarılıydı. CATS müzikalini eğlenceli kılan bir diğer unsur da kesinlikle çok renkli ve hareketli bir şov olmasından kaynaklı bence. Final sahnesindeki o devasa lastiğin üzerinde yükselen Old Deuteronomy ve Grizabella sahnesi oldukça görkemliydi. Sahne ışıkları kesinlikle görsel şölendi. Bütün bu eğlenceye ek olarak bir de perde arasında Old Deuteronomy karakterini oynayan Nicholas Pound' un biletimi imzalamasıyla mutluluğum ikiye katlandı.
-------------------

After a little research, I found out that I was right and there wasn't such a thing on the DVD version of the musical, but the same performance with fouettes can be found in the 1993 verion of the musical. I am definitely not super knowledgeable on ballet. I used to attend classes in my school until I was 11 but it was it. However to be able to understand the perfection of Joseph Poulton's technique, you don't have to be a professional. He completed his solo without losing even tiny bit of his balance or position. After the show, I found out that he completed his training at Central School of Ballet and he was chosen as dancer of the year in Tanz magazine in 2012. I can definitely say that he outshined with his performance. Finally I want to talk about probably one of the most famous song and performance of the musical: Memory - Grizabella (played by Joanna Ampil) I don't want to be unfair to her performance, there wasn't any disturbing aspect in my opinion. However, compared to Elaine Paige version of the performance, I think there was something missing.

Stage desing and costumes were brilliant as it should be because factors that make CATS musical such a fun show are dynamism and brightness in my opinion. I can say that the scene where Old Deuteronomy and Grizabella ascent on top of the giant tire was glorious. Lighting  was also definitely a visual feast. In addition to all this, Nicholas Pound (Old Deuteronomy) signing my ticket doubled my joy for sure.

Çocukluğumdan beri çok sevdiğim bu müzikali canlı olarak izleme fırsatı elde ettiğim için çok mutluyum. Her yaş grubuna hitap eden bu müzikali, gitme fırsatı olan herkesin görmesini öneririm. Şimdilik hoşçakalın :)
-------------------
I feel so happy to be able to watch my all time favorite musical live and I definitely recommend everyone to see it :)